Dijkdoorbraken, politiek gekonkel, seks, terrorisme – de nieuwe thriller van Ruben van Dijk is uit. Is het wat?
Een noordwesterstorm met orkaankracht beukt op de Nederlandse kust. Daarbij nog springvloed en het zeewater wordt de trechter van de Noordzee in gedreven. Ongekend natuurgeweld. De KNMI schreeuwt: ‘Blijf binnen, neem geen enkel risico!’
In deze entourage wil Anne Vredenhof, de echtgenote van de directeur-generaal van het ministerie van Veiligheid en Justitie, zich lichamelijk te goed doen aan haar veel jongere ICT-collega Wessel Trop. Die weet een geschikte plek, uitgerekend een leegstaand dijkhuisje even ten noorden van Katwijk. Dat is vragen om moeilijkheden.
Met deze inleidende schermutselingen begint Wild water van Ruben van Dijk (pseudoniem van Thomas van Slobbe). Een meeslepend verhaal ontspint zich. Een literaire thriller, fictie, en dan mag het een en ander wat aangezet worden. Tegelijkertijd wringt daar ook de schoen, de geloofwaardigheid kan er onder lijden.
Boer zoekt vrouw mag dan het populairste programma zijn, het uitzenden van een herhaling op tv, terwijl de dijk bij Katwijk al uren op twee plekken is doorgebroken, de zee binnen dendert, kan er bij mij moeilijk in. Zelfs Koning Voetbal werd aan de kant geschoven tijdens de Bijlmerramp. Ook de vluchtpoging van Anne en Wessel uit hun sekshuisje doet mijn wenkbrauwen fronzen. Ik mag dan slechts één woensdagmiddag bij de padvinders hebben gezeten en van Dijk ‘method writing’ als aanpak gebruiken – zo heeft hij voor het schrijven van dit boek bewust enkele dagen alleen op Rottumerplaat doorgebracht – de manier waarop Wessel het reddingsvlot bouwt, is bovenmenselijk: in een vliegende storm op het woedende zeewater en het vlot dan in eerste instantie met zijn tenen in bedwang houden. Wat een vent!
De mogelijkheid dat de dijk niet is doorgebroken door politieke veronachtzaming van de gevolgen van klimaatverandering maar door een terroristische aanslag wordt gedurende het verhaal steeds groter. Voor de gevolgen maakt het niet uit. Van Dijk baseert zich daarbij op officiële overstromingsrisico’s, evacuatieplannen en computermodellen. En zoals altijd met rampenplannen, het kalf is dan al verdronken; ook in dit geval zijn duizenden doden bij voorbaat gepland! Politici wassen daarna hun handen in onschuld. Ook deze keer weer! Het cynisme van bestuurlijk Nederland kent werkelijk geen grenzen. Dat alles wordt realistisch beschreven alleen, niet om een kniesoor te willen zijn, de beschrijving van de MID en commando-operaties omdat het misschien een aanslag is, komen nog knulliger over dan in mijn stoutste dromen. Dat doet afbreuk aan Van Dijks toekomstverkenningen. Desondanks is hij in elk geval wel geslaagd in zijn opzet: een spannend boek schrijven dat mensen in een of twee avonden uit kunnen lezen.
Geef een reactie