“Waar kan ik deze film kopen?”, vroeg een enthousiasteling tijdens de wereldpremière van Dansen met gehoornde dames op het Food Film Festival. “Ik ken heel veel mensen die dit willen zien.” Toen regisseur Onno Gerritse zijn ronde langs de geëigende financiers (fondsen, omroepen) maakte, bleken die daar echter anders over te denken. Gelukkig was Gerritse even eigenwijs als zijn onderwerpen en financierde hij de documentaire zelf. Hierdoor kan iedereen kennismaken met twee dappere echtelieden die de kont tegen de krib gooien, de gangbare praktijk binnen de melkveehouderij afzweren en hun intuïtie volgen. Dat betekent: ophouden met het toedienen van antibiotica, geen bestrijdingsmiddelen op het land en stoppen met het onthoornen van de koeien.
Hoe bijzonder die manier van werken is, blijkt wel uit de cijfers. Van de 17 duizend Nederlandse melkveehouderijen zijn er 330 biologisch en slechts 15 daarvan zijn antibioticavrij. Daar zit maar één kaasmakerij tussen: het familiebedrijf van Dirk-Jan en Irene van de Voort. Begin dit jaar werd hun Remeker Puur, een kaas met een natuurlijke korst, uitgeroepen tot beste boerenbelegen van Nederland.
Ook zij gebruikten aanvankelijk antibiotica, maar desondanks stierven hun kalfjes bij bosjes. De Van de Voorts besloten op te houden met symptoombestrijding en op zoek te gaan naar de kern van het probleem. Geen medicatie meer dus, wel experimenteren met voeding en kruiden.
Een van de troeven van de film is de vader van Dirk-Jan. Negatief staat hij niet tegenover de experimenteerdrift van Dirk-Jan en Irene, maar ze nemen wel hele grote risico’s die ze op het randje van een faillissement brengen. Zijn droge opmerkingen zorgen voor een prettige lichte noot. “Balans, daar is hij erg van”, zegt hij over zijn zoon. Intuïtie is nog zo’n stokpaardje, of spiegel. Stront als de spiegel van de gezondheid van een koe en indirect ook van de grond.
De commentaren van de vader en Dirk-Jans rondleidingen aan collega-boeren en beleidsmakers maken duidelijk hoe revolutionair het is wat zij doen. Ook veelzeggend is het akkefietje met de instanties, die een boete geven omdat ze denken dat Dirk-Jan het verplichte behandelplan niet heeft ingevuld. Ze lijken niet te begrijpen dat het niet gebruiken van medicijnen ook een behandelkeuze kan zijn.
Die extra informatie heeft de film nodig, want bij de moeizame zoektocht van het echtpaar om het evenwicht tussen bodem, gras en koeien te herstellen gaat het vaak toch vooral om gezond verstand en vertrouwen in de kracht van de natuur. Paardenbloemen, klaver en wormen hebben allemaal hun functie, net als de hoorns van de koeien (daar bewaren ze een reservevoorraadje van bepaalde voedingsstoffen). Onbegrijpelijk dat dit soort kennis de afgelopen decennia verloren is gegaan.
Recente reacties