“Met Vegetariër.”
“Hallo, met Vincent Bijlo, u heeft, lees ik in de krant, een record vegetarisch eten gevestigd?”
“Ja, nee, ik bedoel, we zijn niet onbeperkt tofu gaan eten ofzo, nee, we hebben de langste vegetarische eettafel ooit gemaakt.”
“Hoe lang was de tafel?”
“884 meter.”
“Goeje genade zeg, en hoeveel mensen zaten er aan aan de dis?”
“1230.”
“Gefeliciteerd, u staat nu in het Guiness Book Of Records?”
“Nee, helaas niet, het Guiness Book Of Records kent geen categorie langste vegetarische eettafel.”
“Dat is jammer, maar toch is het een mooie prestatie. Waar haalde u de eters vandaan?”
“Gewoon, van straat, het was gratis, dus dan willen ze wel aanzitten. Bovendien kregen ze een Big Macvoucher.”
“Een wat?”
“Een Big Macvoucher, een bon voor een gratis Big Mac.”
“Hoe kan dat nou, u organiseert een vegetarische maaltijd en…”
“We richten ons juist op de vleesconsumenten. Stelt u zich voor, ze hebben net heerlijk bij ons gegeten, ze gaan naar de McDonald’s, ze eten die Big Mac en ze denken: dat wat ik net at was veel lekkerder.”
“Denkt u echt dat het zo werkt?”
“Dat denkt ons communicatiebureau, je moet mensen positief benaderen, je moet hun gedrag niet verwerpen.”
“Maar u hebt ze met uw vleesvoucher aangezet tot vlees eten?”
“Maar we hebben ze ook een vleesloos moment gegeven. We hebben ze een uniek stukje smaakbeleving geschonken, van truffelolie, verse Parmezaan, courgettesnippers, verse lintpasta, speltbrood, bramentaart, kortom: allemaal topproducten die ze even in contact brengen met een ander levenslevel.”
“Kunt u het effect van uw actie achteraf meten?”
“Jazeker, over twee maanden gaan we ons record weer verbeteren.”
“En dan zonder Big Macvoucher?”
“Ja.”
“Ook geen ander lokkertje?”
“Jawel, er komt wel een voucher.”
“Waarvoor?”
“Voor de Kentucky Fried Chicken.”
Geef een reactie