In Expedition to the End of the World varen kunstenaars en wetenschappers samen naar een nog onontgonnen deel van Groenland. Er wordt gehakt, gesnuffeld en geboord en een van de kunstenaars zorgt voor entertainment door uit te glijden en per ongeluk zijn geweer af te laten gaan. Humor, spanning, schoonheid, kennis en relativering vinden elkaar moeiteloos in deze waardevolle klimaatfilm.
In Zomergasten wees ‘wiskundemeisje’ Ionica Smeets op een raar fenomeen. Blijkbaar is het prima als een intellectueel geen jota begrijpt van natuur- of wiskunde, maar wie niets weet van klassieke muziek of literatuur is meteen een cultuurbarbaar. In Expedition to the End of the World varen kunstenaars en wetenschappers samen op een markante driemaster naar een nog onontgonnen deel van Groenland. Daar voelt de bekende kunstenaar Tal R zich aanvankelijk een clown tussen al die knappe koppen en blijkt de wereldberoemde wetenschapper Minik Rosing niet onverdienstelijk op een ukelele te kunnen tokkelen. Samen concluderen ze dat ze in ieder geval één overeenkomst hebben: het willen onderzoeken van processen zonder na te denken over goed en fout.
Dat is het fijne aan deze documentaire: er breekt een stuk ijskap af, maar er is geen ronkend commentaar. Dito als de crew getuige is van een ijsbeer die probeert in te breken in een huisje waar ze de avond daarvoor hebben gefeest. Fascinatie overheerst, en opluchting dat ze er niet toch zijn blijven slapen. Het leefgebied van dit majestueuze dier staat onder druk, absoluut, maar dat hoeft hier echt niet te worden gezegd.
Er is zeker ook plaats voor bespiegelingen over de conditie van de planeet en de rol van de mens hierin. De ‘mariene bioloog’, de enige vrouw aan boord, constateert dat massa-uitsterving eerder in de geschiedenis is voorgekomen, alleen niet veroorzaakt door een enkele soort. “We zijn maar een tussenzin in de ontwikkeling van de planeet, en waarschijnlijk slechts een heel korte”, stelt ‘de geoloog’. Er zit immers tot op tien kilometer ondergronds leven, dat neemt de boel gewoon over mocht ieder bovengronds leven afsterven. De opvarenden worden geïntroduceerd als ‘de zoöloog’ of ‘de schipper’ en worden niet bij name genoemd. De kijker heeft ook geen idee dat de boven genoemde Minik Rosing een belangrijke speler is in de klimaatdiscussie en nieuwe inzichten verschafte over de vroegste geschiedenis van onze aarde en de rol die CO2 daarin speelde.
Zonder al die ballast is het heerlijk mee dobberen met dit spannende avontuur dat maar enkele weken per jaar mogelijk is omdat het ijs dan gedeeltelijk gesmolten is. Het poëtische van de overweldigende omgeving waarin zichtbare sporen van de mens afwezig lijken en de opwinding van de opvarenden over al deze nieuwe ervaringen spelen dan ook de hoofdrol.
Als ze aan land gaan op een onbetreden stuk grond, gaan ze verwachtingsvol op onderzoek uit. Er wordt gehakt, gesnuffeld en geboord en een van de kunstenaars zorgt voor entertainment door uit te glijden en per ongeluk zijn geweer af te laten gaan. Humor, spanning, schoonheid, kennis en relativering vinden elkaar moeiteloos in deze waardevolle klimaatfilm.
Verkrijgbaar op dvd.
Geef een reactie