Alles moet snel, sneller, snelst, tegenwoordig. Om nerveus van te worden! Bijlo laat zijn wervelende gedachtenstroom erop los.
Tttrrrr, mijn zak trilt. Een pushbericht. “Onderzoek: Hypernerveuze samenleving leidt tot mentale druk.” Precies! Vertel mij wat.
De bel gaat. Bezorger, pakketje. Nu al? Ik had het nog niet eens besteld, was van plan dat straks te doen.
Ping. Mail, waar de column blijft. Oh my God, de column straal vergeten, ik was bezig met het monteren van een onthaastingspodcast. Column, column, waar moet hij over gaan?
Krant. “Nieuw dieet, één gehaktbal per week, 210 gram vis, 210 gram kip, tien glazen melk. Dan kunnen we de planeet redden.” Dat haal ik nooit. Ik eet geen gehaktballen, ik drink nooit melk.
Snel, naar de supermarkt, anders is het mijn schuld dat we ten onder gaan. Contactloos betalen. Mijn telefoon herkent mijn gezicht niet meer. Ja, ja, ja, dat krijg je er nou van. “Voer uw mobiele code in.” Mobiele code, wat is dat nou weer?
Pak melk aan mijn mond. Ik heb veel in te halen, zet mijn keelgat open, klok het naar binnen. Gehaktbal naar binnen proppen. Au, daar gaat mijn kroon, iets hards. Dat is het steentje dat ik bijdraag.
Een woedende supermarktman grijpt mij bij mijn armen. Half pak melk op zijn pak. 112 wordt gebeld. Politie heeft geen tijd, is bezig met vapende fatbikerovers met omgebouwde alarmpistolen.
Tweede gehaktbal in mijn mond. Dooreten, het komt goed met de planeet. Toch politie. Ze gaan me taseren. “Nee, niet doen, ik ga al mee!”
Verhoor op het bureau. “U staat onder mentale druk, we verwijzen u door naar de GGZ.”
Wachtlijst van 3 maanden. Heerlijk, dan kan ik in de tussentijd tot rust komen.
Recente reacties