In Ongekende Overvloed betoogt Eric Drexler dat Atomic Precise Manufacturing de oplossing is.
Ironisch genoeg is Eric Drexler, dé man in nanotechologie, niet zo’n fan van de term nanotechnologie. Dat komt omdat hij vooral potentie ziet in één specifiek aspect, dat veel te weinig aandacht krijgt: APM. Atomic precise manufacuring, oftewel atomair precies bouwen. Een methode om op nanoschaal heel precies materialen in elkaar te zetten, van eiwitten tot computers. Dit bouwen met moleculen, zegt Drexler, is de technologie van de toekomst. Met APM gaat het mogelijk zijn zonder afval, zo efficiënt mogelijk, een materiële overvloed te creëren. Hij voorziet het aardse broertje van de informatierevolutie. De beloftes van APM zijn het onderwerp van zijn zojuist in het Nederlands verschenen boek Radical Abundance, Ongekende Overvloed.
Wie zin heeft in een stukje wetenschapsgeschiedenis, kan in dit boek zijn hart ophalen. Drexler neemt je mee in zijn eigen zoektocht, van het rapport Grenzen aan de Groei van De Club van Rome, naar ruimtekolonies, naar APM. En hij zoomt uit, geeft je een blik op de andere revoluties waar APM uit put: informatietechnologie, groene revolutie, moleculaire biologie. Het denkkader dat je volgens hem het beste kunt hebben: denk niet als een wetenschapper, maar als een ingenieur. Denk niet vanuit de mogelijke breedte van problemen en onzekerheden, maar vanuit de koker van voldoende zekerheden om een bepaald probleem op te kunnen lossen.
Het punt van zijn vuistdikke werk is dat APM de wereld revolutionair gaat veranderen en decentraliseren. Een laptop printen gaat net zo makkelijk worden als een film downloaden, grondstoftekorten zullen er nauwelijks meer zijn door slim bouwen van materiaal uit overvloedige grondstoffen, afval bestaat vervolgens ook niet. Zonnepanelen gaan een enorme vlucht nemen. Oh en misschien vinden we met APM een manier om CO2 uit de lucht te halen. Het klinkt te goed om waar te zijn, maar Drexler laat overtuigend zien dat dit realistische scenario’s zijn.
Zijn er dan geen nadelen? Drexler ziet zijn werk als een wake-up call, om APM eindelijk serieus te nemen. Hij noemt werkloosheid en ongelimiteerd wapenbezit. Persoonlijk denk ik vooral dat deze revolutie onderhevig gaat zijn aan herkenbare problemen. Zo dachten we eerder dat fossiele brandstoffen en de atmosfeer eindeloos te gebruiken waren. Van de agrarische overvloed dankzij gentech en kunstmest gooien we liever een deel weg. Ondanks computers wordt er meer papier gebruikt. Zuinige lampen laten we langer branden. Rebound-effect overal. Drexler’s hoop dat de AM-revolutie het Grenzen aan de Groei-scenario kan keren klinkt heel inspirerend, en ik kijk uit naar de toekomst, maar verspillen zullen we. Maar luister niet naar mij als je een feelgood-boek nodig hebt. Lees je met dit boek lekker in in nano, ik bedoel, APM. Het is de toekomst.
Geef een reactie