Duurzaam leven, het valt niet altijd mee. Onze columnist Jannah Wijffels had goede voornemens. Maar we weten allemaal dat die de maand januari meestal niet overleven…
Dat gevoel dat je hebt na het zien van een hele goeie film: dat je totaal begeesterd bent. Life-changing. Denk je. Ik had dat in mijn jonge jaren na het zien van Ghandi. Ik had het recentelijk ook na de documentaire Cowspiracy. Het was tijdens een groepsvakantie in Duitsland. De film stond op het avondprogramma van een zomerweek vol creatieve en duurzame activiteiten. We werden gewaarschuwd van tevoren: dat er heftige beelden in voor kwamen.
Erik, de eigenaar van het centrum en ‘hippie’ van het eerste uur, had hem al gezien. Erik is een hippie van het nuchtere soort en daar hou ik van, dus checkte ik bij hem even wat hij van de film vond. “Ik zou hem zeker gaan bekijken”, luidde zijn advies.
Cowspiracy is een documentaire uit 2014 over de grootste veroorzaker van de CO2-uitstoot. Guess what? Dat zij de scheten van alle koeien wereldwijd. Omdat er oerwouden sneuvelen voor de wei waarin ze grazen, is er bovendien minder CO2-opname. De maïs, voor in het veevoer, neemt de plaats in van het graan dat ons als voedsel kan dienen. Een hele keten dus. Allemaal factoren die samen mondiaal verantwoordelijk zijn voor een zee van CO2-uitbraken.
De boodschap was dus klip en klaar: word veganist. Zo simpel. Zo gemakkelijk uitvoerbaar. “Dat moet dus iedereen doen”, dacht ik. Ik appte mijn geliefde dat er nooit meer vlees en zuivel op het menu zou komen.
De volgende ochtend zat ik aan het ontbijt. Muesli zonder yoghurt sprak me niet aan. Brood zonder boter evenmin. Het bleek moeilijker dan ik dacht.
Ik ging naast Erik zitten die kaas op zijn cracker had gedaan.
“Waarom ben jij geen veganist? Jij hebt die film toch ook gezien?” Hij glimlachte kleintjes en zei verder niets. Ik ging verder:
“Maar als je weet hoe het zit, dan neem je het toch niet meer?”
Zo vuurde ik allerlei vragen op hem af. Omdat hij bleef glimlachen en geen vin verroer, begon ik aan hem te twijfelen. Het viel me tegen dat hij zich niet liet vermurwen door dit voldongen feit. Alsof het hem niets kon schelen dat we met z’n allen naar de pietjes gaan, en dat voor iemand die een leider van een gezondheidscentrum is, enzovoorts.
Een paar maanden later lag er weer roomboter in onze koelkast. Ik kon het niet laten. Ik heb geleerd mijn muesli met warm water te eten, maar de zuivel is de deur nog niet uit. Cowspiracy is overigens te zien op Netflix.
Beeld: Pexels
Geef een reactie