Met een diploma op zak en een backpack vol levensvragen vroeg ik me 10 jaar geleden af wat ik de wereld te bieden had. Achteraf gezien paste ik toen goed in wat Roxane van Iperen beschrijft als een klasse van ‘excellente schapen’: ambitieuze mensen die heel hard werken, maar eigenlijk geen idee hebben waaraan.
‘Het klimaat’ was toen nog een ver-van-mijn-bedshow, meer iets voor ecologen en natuurliefhebbers. Ik scrolde meestal snel langs het klimaatnieuws. De ernst van de crisis drong pas tot me door toen ik This Changes Everything van Naomi Klein las. De onlosmakelijke verbondenheid van het klimaat en het kapitalisme die zij omschrijft, sloeg in als een bom.
Nu begrijp ik dat het klimaat geen ‘milieuprobleem’ is, dat een kleine groep mensen moet oplossen. Deze crisis is een onvermijdelijke uitkomst van een economisch systeem dat voor de meesten van ons sowieso niet werkt – van de wooncrisis en de burn-outepidemie tot het absurde nieuws dat nu zelfs een deel van de rijkste mensen om hogere belastingen vraagt.
De klimaatcrisis en het verdwaalde gevoel dat ik ervoer na mijn studie, hadden meer met elkaar te maken dan ik besefte. Beiden komen voort uit een wereldbeeld waarin het leven ondergeschikt is gemaakt aan de economie: klimaatbeleid wordt gereduceerd tot technologische vernieuwing, individuele actie beperkt tot eco-consumptie en economisch excelleren krijgt voorrang boven zingeving. Ik was verdwaald omdat ik niet mee wilde stromen in business as usual.
Deze tijd vraagt om een fundamentele transformatie. Geen snelle pleisters plakken maar op zoek gaan naar de diepere oorzaken van de crisis. Én naar een nieuw wereldbeeld. Ik zoek niet langer naar wat ik te bieden heb, maar vraag me af wat de wereld nodig heeft. Voor wie zich dat ook afvraagt: ik neem je graag mee op reis.
In april verschijnt Wat jou te doen staat voor het klimaat, een actiegids van Lena Hartog. Ze is organizer, campaigner, trainer en spreker, voerde actie voor Fossielvrij NL en is mede-oprichter van de Slow Fashion Movement.
Recente reacties