Bijlo belt met… een uitvaartondernemer

“Uitvaart Maarten Verkassen, hallootjes, waarmee kan ik jou van dienst zijn?”

“Dag meneer Verkassen, met Vincent Bijlo.”

“Zeg maar Maarten hoor, Vincent.”

“OK, doe ik. Maarten, je hebt meegedaan aan de Final Footprint Challenge. Wat is dat precies?”

“Dat is een stukje duurzaamheid in het afscheidswezen. Kijk Vincent, als jij deze wereld verlaat, dan wil je dat op zo duurzaam mogelijke wijze doen toch?”

“Daar heb ik nooit zo over nagedacht, Maarten.”

“Nee precies nee, dat had ik zelf ook. Tot ik met mijn rouwstoet de binnenstad niet meer in mocht. Stond ik daar, aan de rand van de milieuzone, met mijn ouwe diesel. Ik kon wel doodgaan, maar dat schoot niet op natuurlijk, ik had al een lijk achterin.”

“Hoe reageerden de nabestaanden?”

“Ze waren woedend. Hij was al niet zo geliefd bij leven, de dode, en nou ook nog dit. Maar dat hele akkefietje bracht mij wel op een idee. En toevallig zag ik ’s avonds, toen ik uitgeteld op de bank lag, in een blaadje van Dela de advertentie voor de Challenge. Als je naar het einde toe gaat, is circulariteit een logische denkwijze, zeg maar. Toen heb ik het Car-to-cradleconcept bedacht.”

“Wat houdt dat in?”

“Dat je met je oude diesel en al de houtoven wordt ingereden en dat het residu, de resten zeg maar, wordt samengeperst en gebruikt als grondstof voor nieuwe wegen. Het mes snijdt aan drie kanten. Je vervuilt niet meer en je levert de basis voor een snelweg.”

“En de derde kant?”

“Hoezo?”

“Je zei dat het mes aan drie kanten sneed.”

“O ja, nou, dat je je niet meer ergert aan die stompzinnige milieuzones, want die zijn echt nergens goed voor. Alsof al die jonge diesels zoveel schoner zijn dan die ouwe. Zoals de ouwe ronken, stinken de jongen, zeg ik altijd maar.”

“En heb je de finale van de Challenge gehaald?”

“Nee, helaas niet. Mijn concept was voor een te kleine niche, zei de jury. Dus toen heb ik nog snel iets nieuws bedacht: naturist, begraven zonder kist. Gewoon in je blote toedeledoki de grond in. Als dat niet cradle2cradle is…”

“En wat vond de jury daarvan?”

“Ongepast en te confronterend. Terwijl we allemaal met hetzelfde pakkie aan geboren zijn. Je kan er een planken wambuis omheen doen, maar waarom niet gewoon één worden met de aarde, opgaan in alles. De wereld is er nog niet aan toe. De volgende doje komt eraan Vincent, ik ga hangen. Deze is heel speciaal, we gaan van zijn as afbreekbare bloempotten maken. Doei!”