Arjen Ricksen, 32
Istot voor kort programmeur
Missie De NatuurSUPERmarkt, Eindhoven
Stadstuinieren
Voedsel verbouwen op braakliggende terreinen is een geweldige manier om mensen uit een buurt bij elkaar te brengen. Maar stadstuiniers willen vaak meer. Ze willen die dichtgeasfalteerde stadswereld een stukje groener maken, mensen weer laten voelen hoe eten verbouwd wordt en zelfs: ze helpen zich voor te bereiden op een wereld zonder olie. Drie groene idealisten die stadstuinieren.
Louise van Luijk
“Een paar jaar geleden zijn we met een groepje mensen in Den Haag begonnen met guerilla gardening. We plantten zaadjes en plantjes op loze stukken grond. Na een jaar zagen we dat dit niet echt werkte. Toen hebben we met zo’n veertig mensen een braakliggend stuk bouwgrond gekraakt. We hebben in één dag een eetbare tuin gemaakt waar kinderen konden spelen. Beplanting haalden we uit tuinen van slooppanden. Bizar dat daar een bulldozer overheen gaat. Wat daar allemaal nog stond! Complete tuinhuisjes!
Helaas was direct daarna de bouwvergunning rond en moesten we verhuizen. Daar hebben we nog een jaar gezeten. Nu zijn ik en een andere initiatiefneemster moeder, dus ligt het wat stil. Sinds een tijdje ondersteun ik Bessie in haar project; een cursus balkontuinieren op permacultuurbasis, vooral voor allochtone vrouwen, als empowerment. Zij komen uit rurale gebieden en kunnen die kennis hier anders niet toepassen.
Ik heb European Studies gedaan en daarna veel gereisd. Maar ik werk niet in die hoek. Ik heb ook een opleiding permacultuur gedaan bij Gezonde Gronden. Een tijdje werkte ik in een lunchcafé en af toe verdien ik iets met koken en andere projecten.
Verder proberen we zo min mogelijk geld nodig te hebben, en Arno, mijn vriend, is er natuurlijk ook. Voor mij is dit een logische manier van leven. Sommige mensen om mij heen denken dat het lastig is, maar het geeft juist energie en voldoening. Ik doe dit soort dingen omdat het leuk is en omdat ik mensen wil inspireren. Ik wil een groen spoor achterlaten.”
Recente reacties