Drie generaties

Veertig jaar, bestaat de Raad voor Milieudefensie dit jaar. Vlak daarna werd de vereniging opgericht, en dat is wat Milieudefensie onderscheidt. Bewoners helpen organiseren in lokale groepen, burgers betrokken maken bij kleine zaken dicht bij huis en grote onderwerpen ver weg. Veertig jaar Milieudefensie is veertig jaar gepassioneerde mensen die zich inzetten voor milieu. Mensen die vanaf het allereerste begin betrokken zijn, mensen die onderhand niet meer weten wanneer ze ingestapt zijn, mensen die nog maar net met vol enthousiasme zijn aangehaakt. Drie generaties activisten die zich inzetten voor Milieudefensie.

Mary Louw

Mary Louw, 81
Missie wilgen knotten, Landelijk Overleg Autovrije Zondag, Milieudefensie Zoetermeer, landelijke acties Milieudefensie

“Ik en mijn man, Kees Lou, leerden elkaar kennen op een mandolinevereniging. We lazen toen het rapport van de Club van Rome en schrokken ons een hoedje. In Nederland bleek toen de Raad voor Milieudefensie net te bestaan, die snel een vereniging werd. We waren vanaf het begin lid. Mijn man was de eerste penningmeester. We gingen ook bij de lokale afdeling van Zoetermeer, die nu meer dan dertig jaar bestaat. Aanvankelijk begon die afdeling met wilgen knotten, daar kregen we subsidie voor. Dat hebben we heel lang nog gedaan.

We hebben ons voor zo ontzettend veel ingezet. We hebben ook alles bewaard, in ons archief in huis. Borssele, Dodewaard, anti-kernenergie, anti-apartheid, de Autovrije Zondag. Nooit met geweld, nooit dingen stukmaken, maar ik heb heus wel eens ergens vastgeketend gezeten – waar was dat ook alweer, Unilever? Er was nog een aantal oudere vrouwen bij, heel gezellig. Bij een bezetting van een benzinestation van Texaco was het wel gevaarlijk, de automobilisten waren echt agressief. En veel op Schiphol natuurlijk. Toen het Bulderbos ontruimd zou worden, werd het terrein dag en nacht bewaakt, en heb ik er een paar nachten in een caravan geslapen. Bij de jongens en meisjes van GroenFront, die zo hun best hebben gedaan in Ruigoord en tegen de Betuwelijn, zijn we ook langs geweest.

Helaas is mijn man ziek geworden. Het was een heel groot deel van ons leven, ik mis het wel. Ik ben minder actief, daardoor. Maar zoveel als ik kan doen, doe ik.”