Reacties

  1. Jan Juffermans zegt

    Beste Roland, we weten inderdaad nog niet hoe we dit precies moeten aanpakken. Ik ben in ieder geval nog geen mensen tegen gekomen die de analyse niet delen. Dat is al een belangrijke constatering. Wel denken we aan het EU-niveau en het voorbeeld van grootgrondgebruik en land grabbing. Dat zijn concrete hectares, die door de rijke landen/consumenten/producenten onttrokken worden aan de regionale bevolking en wellicht hun voedselvoorziening. Daarbij zouden bijvoorbeeld palmolie, soja en de teelt van biomassa invalshoeken kunnen worden. In mei vindt er weer een brainstorm plaats. H. gr. Jan Juffermans

    • Roland Sterker zegt

      Goedendag beste Jan.
      Op de gezondheidsbeurs kwam ik “Krant vd Aarde” tegen.
      Ik had vorig jaar ook al een keer gereageerd, bedankt voor uw reactie daarop.
      Ik heb inmiddels ook begrepen dat Afrika het grootste deel voor voedsel bouw grond heeft ter wereld.
      Waarom benutten ze dat niet? Je mag niet discrimineren op ras, afkomst, kleur en land van herkomst. Zijn ze daar te dom voor? Zijn andere slimmer? Waar ligt dat aan?

      Wat is het grootse probleem van de tekorten? Ik vermoed de toename van de wereld bevolking.
      Als de mensen in de arme landen meer te eten zouden krijgen zal de bevolkingsgroei nog meer toenemen.
      Lost dat dan de tekorten op?
      Hebben de ouders van de kinderen in de arme landen geen idee dat als je 5/10 kinderen verwekt en daar te weinig eten en e.d. voor hebt beter 1 of 2 kinderen verwekt en die goed te eten geeft enz.?
      Je mag niet discrimineren op ras, afkomst, kleur en land van herkomst. Maar hoe denken die mensen in de landen waar veel kindersterfte is wegens te korten over het verwekken van kinderen?

    • Sander Clement zegt

      beste Jan, in mijn ogen zijn er een zaken die een hoofdrol spelen
      – beperkte aanspreekbaarheid van ondernemingen vanwege gebrek aan internationale eenheid. Een onderneming zou geen vehicel mogen zijn dat vrij buiten de landsgrenzen kan handelen. Daden zullen altijd te herleiden moeten zijn op natuurlijke personen.
      – beperkte aanspreekbaarheid van aandeelhouders < deze zouden moreel en financieel verantwoordelijk moeten worden gesteld voor wat er met hun kapitaal gebeurd.
      – beperkte of geen doorrekening aan de consument van de verborgen kosten en consequenties van zijn verbruik, het gebrek aan confrontatie met de bron. Hoe meer deze relatie 1-op-1 word hoe beter het besef en noodzaak van verandering.
      – geen eindverantwoording van bestuurders, regeerders, politici, of stemmende burgers. Wat deze mensen ook doen in hun rol, goed of fout, ze worden zelden ter verantwoording geroepen, of het door hun ingezette of ondersteunde beleid wel in het belang is geweest van de wereld, de mens en de toekomst. Deze mensen hebben in deze rol een dienende functie, maar hetgeen waaraan zij dienend zijn is buitengewoon onderontwikkeld. We hebben een nationale grondwet, een internationaal opgesteld verdrag van de rechten van de mens, maar er is meer morele maatstaf nodig, een duidelijk onderbouwd en wetenschappelijk gefundeerd kader waarop beleid kan worden getoetst.

  2. Jan Juffermans NL zegt

    Beste Roland,
    Je vraagt veel meer dan ik kan beantwoorden. Het is gecompliceerd, want zonder pensioen bijvoorbeeld, kiezen mensen voor meer kinderen, die hopelijk later voor hen kunnen zorgen, en daarbij ook rekening houdend met meer kindersterfte. Dat kun je ook slim noemen. Uit onderzoek blijkt dat wel 225 miljoen vrouwen graag family planning willen toepassen, maar ze hebben het geld er niet voor of de nodige middelen zijn domweg niet beschikbaar. Zie de nota’s op de site http://www.voetafdruk.eu van de Werkgroep Voetafdruk Nederland. En vergeet ook de rol van de kerken niet. En de reeds killing effecten van de klimaatverandering daar, met temperaturen tot 45 en 50 graden, waarbij de groenten op het land verdorren, ondanks irrigatie…

  3. Sander Clement zegt

    Ik zie het zo: de overheidkan op verschillende manieren iets (bijvoorbeeld een voetafdruk) beïnvloeden. Je kunt dingen bij wet verbieden, maar dat kan alleen in uitzonderlijk onwenselijke gevallen, zoals vervuilende dieselauto’s, zeer verontreinigende stoffen en processen, etc.
    Gedrag van de burger, waar het gaat om gedrag en verbruik dat wel binnen de wet is, kun je beinvloeden door belasting of juist aanmoediging. Dit zien we bijvoorbeeld in accijnzen op benzine, en subsidie op zonnepanelen. En dit werkt, gezien de enorme veranderingen die dit heeft teweeggebracht.

    Toch is de (Nederlandse) overheid nog erg terughoudend geweest met deze middelen. Bijvoorbeeld kilometerheffing op autogebruik kan eenvoudig worden vertaald in extra accijns op brandstof. Dus: de overmatige consumptie belasten.

    Ik zie het zo: Het verbruik / consumtpie dat binnen de voetafdruk blijft zoveel mogelijk ontheffen (drempelwaarde) maar wat daarboven komt in toenemende mate belasten. Dat is het idee, de uitvoering word wat moeilijker, want hoe houd je per persoon bij wat die verbruikt. In het geval van de energie rekening is dat nog eenvoudig, maar de dagelijkse boodschappen? Er is tegenwoordig technisch van alles mogelijk als het gaat om registreren van uitgaven, maar wil de burger dat, en zal hij daaraan meewerken als het hem ook nog geld gaat kosten? Bij energielevering vind niemand het erg als er een jaarrekening wordt opgesteld, maar bij huishoudelijke bestedingen kan dat wel eens anders liggen.

    Een andere optie is om goederen en diensten via btw in te delen in verschillende belastingzwaartes, zoals nu al met de btw gebeurd. Zaken die zowel een grote voetafdruk hebben en zaken die tot categorie luxe gerekend kunnen worden zouden dan zwaar belast kunnen worden. Keerzijde is dat belasting weggehaald word bij zaken die haast niet te vermijden zijn in een fatsoenlijk bestaan. Bijvoorbeeld: inkomstenbelasting zou verlaagd kunnen worden, zodat niet het verdienen, maar het consumeren belast word.

    Ja, en dat is een zeer punt in het hele regeringsbeleid van afgelopen decennia: de economie moet juist worden aangejaagd, volgens de regering. Ik denk dat het hier in essentie misgaat in het liberaal-kapitalistische beleid: alles staat in dienst van de economie, alle “externe factoren” moeten worden opgelost in de marge (watermagament, milieu, volksgezondheid, onderwijs, veiligheid).
    Wat hier dus nodig is is een herdefiniering van de beginselen waarop regeringsbeleid word gestoeld.
    Aan de rechter kan worden gevraagd bepaalde criteria vast te leggen waaraan dit regeringsbeginsel moet voldoen. Verplicht huiswerk dus voor het kabinet, of beter nog, de Europese Unie. Noem het een “voetafdrukbelasting” of “klimaatrechtvaardigheidsbelasting”. Ik denk niet dat het op nationaal niveau kans van slagen heeft. Meer zie ik het een zaak van internationale gemeenschap om een norm te stellen wat normaal en acceptabel is, en wat buitensporig is. En vervolgens de consquenties aan die buitensporigheid te verbinden. Er zal nog veel water naar de zee gaan voordat er zoiets bestaat, maar dat moet niemand ervan weerhouden om een eerlijk en verantwoord verbruiksbeleid na te streven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.